ถ้อยคำอำลาครั้งสุดท้าย
ลอยแผ่วผ่านจางหายไปในม่านฝน
แล้วจึงต้องจากไปจากบ้านคน
ไปสู่ความมืดมนบนทางไกล
อาจถ้อยคำอำลาก่อนหน้านี้
ยังคงมีบางเสี้ยวเกี่ยวกันไว้
เสี้ยววิถีทอดวางระหว่างหัวใจ
กับภาระภายในยังสัมพันธ์
แต่ที่สุดก็ถึงวาระอำลาอีกครั้ง
ทั้งหมดความหวังและความฝัน
ต่างคนต่างทางแตกต่างกัน
อาจเพียงแค่นั้นเป็นความจริง
โปรดจดจำแต่ส่วนดีงาม
ในนามของส่วนแห่งสรรพสิ่ง
เหลือสักวิถี – ที่ทาง ได้พักพิง
จากไปแล้วได้แอบอิงดวงวิญญาณ
ถ้อยคำอำลาครั้งสุดท้าย
ปล่อยให้จางหายไปพ้นผ่าน
หากยังพอมีเรื่องเล่าของวันวาน
ขอให้เป็นความเบิกบานในทรงจำ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น