วันจันทร์ที่ 17 พฤษภาคม พ.ศ. 2553

ผู้ร่วมชะตากรรม

      1
      ผองข้าฯคือเผ่าพันธ์มนุษย์
      เป็นสัตว์ประเสริฐสุดในโลกหล้า
      คิดค้นและสร้าง-ความเป็นมา
      จึงรุ่งเรืองวัฒนากว่าสัตว์
      เพียงไม่กี่ร้อยกี่พันปี
      สิ่งประดิษฐ์มากมี สูง ยาว ใหญ่
      เมื่อเดินทางสู่ผืนแผ่นดินไกล
      ย่นเวลาย่อโลกไว้ปลายนิ้วมือ
      พิชิตชัยชนะสรรพชีวิต
      ฟ้าอย่าได้ลิขิตไม่ยึดถือ
      สัตว์คนจะครองโลกให้ระบือ
      ประกาศนามร่ำลือทั่วจักรวาล

      2
      เหล่าท่านเผ่าพันธ์มนุษย์
      เข่นฆ่ายังไม่หยุดประหัตประหาร
      เป็นมาเช่นนี้เนิ่นนาน
      หรือจะเป็นอยู่ชั่วกาลการดำรง
      สิ่งใดกันในสามัญสำนึก
      มิใช่ผลึกปัญญาอันสูงส่ง
      เมตตาธรรมถูกปลดปลง
      รักหรือก็ลดลงจนโรยรา
      งมงายยึดมั่นในพันธ์เผ่า
      พร่ำพูดโง่เง่าประกาศกล้า
      เบ่งพองตัวตนอหังการ์
      ไม่หวั่นเกรงดินฟ้าชะตากรรม
      ยึดตนเพื่อตนสนองตน
      ท่ามกลางความปี้ป่นบอบช้ำ
      คิดสิ่งใดเพื่อเพียงได้กระทำ
      เสพย์สมสุขล้ำจนเอ่อล้น

      3
      หลายเผ่าหลายหลากพันธ์มนุษย์
      ล้วนแล้วแต่โทรมทรุดสับสน
      ถูกกระทำหรือผู้กระทำก็จำทน
      รอเพียงรับผล-พิพากษา
      สู่สิ้นยุคสิ้นกาลสิ้นสมัย
      มิอาจครองโลกไว้ภายหน้า
      สิ่งประดิษฐ์คิดค้นที่สร้างมา
      ตอบสนองปรารถนาเพียงชั่วคราว
      ทั้งผองเผ่าพันธ์มนุษย์
      ถึงเวลาสิ้นสุดการสืบสาว
      ตำนานพันธ์เผ่าคน-เรื่องราว
      จบไปอย่างปวดร้าวทรมาน

อย่างนั้น โลก-มนุษย์

      ผืนดินแผ่นฟ้า มหาสมุทร
      กับหมู่มวลมนุษย์ที่สุดแสน

      กว้างใหญ่ไกลโพ้นจนสุดแดน
      มากเขตหลายแคว้นแห่งหมู่ชน

      ผ่านบางช่วงเวลามหาวิปโยค
      ธารน้ำตาเศร้าโศกไหลหลากล้น

      เนืองนองท่องทางกลางวังวน
      ยิ่งเรียนรู้ยิ่งสับสนอยู่ตาปี

      แสวงหาบางอย่างระหว่างนั้น
      เรื่องราร้อยพันบั่นทอนวิถี

      หวาดกลัวเรื่องเล้นลับบรรดามี
      เภทภัยจากภูติผีปีศาจร้าย

      สัตว์ประเสริฐเลิศด้วยปัญญา
      คิดค้นศรัทธา ความหมาย

      ธรรมชาติจริงแท้ ท้าทาย
      เป็นเหตุผลใช่งมงายให้จำยอม

      ก่อร่างเป็นพลังสร้างสรรค์
      รวมความจริงความฝันหล่อหลอม

      หากมีสิ่งใดเป็นไปแปลกปลอม
      เงื่อนไขก็พร้อมพิสูจน์มัน

      ขุดค้นความลับแห่งธรรมชาติ
      ดินฟ้าอากาศขนาดไหนนั่น

      อย่างนี้หรืออย่างไรตามให้ทัน
      เอาชนะทุกสิงอันที่เป็นไป

      รู้ทุกสิ่ง...ใช่ต้องเข้าใจทุกสิ่ง
      โลกนี้ความจริงแค่ไหน

      สมองลองคำนวนทุกส่วนใด
      เพื่ออยู่อย่างยิ่งใหญ่ในจักรวาล

      วันหนึ่ง...เมื่อโลกร้าง
      ทุกสิ่งทุกอย่างไร้สืบสาน

      อาจเหลือสักดวงหนึ่งวิญญาณ
      ทอดอาลัยต่อกาลที่ผ่านเลย

      ว่าน่าอนาจนักหนอมนุษย์
      บางสิ่งควรหยุดค้นคำเฉลย

      มี อยู่ เป็นเท่าที่เห็นเช่นที่เคย
      ฟังความธรรมชาติเอ่ยบอกเรื่องราว

      เรียนรู้และสร้างอย่างพอดี
      ดำรงตนตามมีวิถีก้าว

      ให้โลกยังอยู่ยั่งยืนยาว
      เคียงข้างกับหมู่ดาวในจักรวาล