อย่างนั้น โลก-มนุษย์

ผืนดินแผ่นฟ้า มหาสมุทร
กับหมู่มวลมนุษย์ที่สุดแสน

กว้างใหญ่ไกลโพ้นจนสุดแดน
มากเขตหลายแคว้นแห่งหมู่ชน

ผ่านบางช่วงเวลามหาวิปโยค
ธารน้ำตาเศร้าโศกไหลหลากล้น

เนืองนองท่องทางกลางวังวน
ยิ่งเรียนรู้ยิ่งสับสนอยู่ตาปี

แสวงหาบางอย่างระหว่างนั้น
เรื่องราร้อยพันบั่นทอนวิถี

หวาดกลัวเรื่องเล้นลับบรรดามี
เภทภัยจากภูติผีปีศาจร้าย

สัตว์ประเสริฐเลิศด้วยปัญญา
คิดค้นศรัทธา ความหมาย

ธรรมชาติจริงแท้ ท้าทาย
เป็นเหตุผลใช่งมงายให้จำยอม

ก่อร่างเป็นพลังสร้างสรรค์
รวมความจริงความฝันหล่อหลอม

หากมีสิ่งใดเป็นไปแปลกปลอม

เงื่อนไขก็พร้อมพิสูจน์มัน

ขุดค้นความลับแห่งธรรมชาติ
ดินฟ้าอากาศขนาดไหนนั่น

อย่างนี้หรืออย่างไรตามให้ทัน
เอาชนะทุกสิงอันที่เป็นไป

รู้ทุกสิ่ง...ใช่ต้องเข้าใจทุกสิ่ง
โลกนี้ความจริงแค่ไหน

สมองลองคำนวนทุกส่วนใด
เพื่ออยู่อย่างยิ่งใหญ่ในจักรวาล

วันหนึ่ง...เมื่อโลกร้าง
ทุกสิ่งทุกอย่างไร้สืบสาน

อาจเหลือสักดวงหนึ่งวิญญาณ
ทอดอาลัยต่อกาลที่ผ่านเลย

ว่าน่าอนาจนักหนอมนุษย์
บางสิ่งควรหยุดค้นคำเฉลย

มี อยู่ เป็นเท่าที่เห็นเช่นที่เคย
ฟังความธรรมชาติเอ่ยบอกเรื่องราว

เรียนรู้และสร้างอย่างพอดี
ดำรงตนตามมีวิถีก้าว

ให้โลกยังอยู่ยั่งยืนยาว
เคียงข้างกับหมู่ดาวในจักรวาล