รถสองแถวทางไกลสายผ่านทุ่ง

รถสองแถวทางไกลสายผ่านทุ่ง
หลายปลายทางต่างมุ่งต่างจุดหมาย
นาหน้าหนาวแดดแล้งลมระบาย
พริ้วผ่านฝุ่นทรายในรอยทาง

วิ่งผ่านสายแดดแล้งไม่เร็วนัก
แวะจอดหยุดพักสักแห่งบ้าง
ความเร่งรีบใดหรือที่ถือ…? วาง
และมิอาจเอ่ยอ้างถึงเวลา

รอคนให้ครบจนเต็มคัน
ในรถคันเดียวกันนั้นคล้ายว่า
ล้วนแต่ญาติมิตรที่มุ่งมา
คล้ายไม่ได้แปลกหน้าบนทางไกล

ไถ่ถามสารทุกข์-สุข,ปลายทาง
รุ่งเรืองหรือรกร้างเป็นอย่างไหน
เมือง,บ้านจากหนนี้ไปหนใด
ถิ่นนั้นยังมีใครคอยเฝ้ารอ

เนิ่นนานนับแล้วบนท้องถนน
มีบ้างบางคนต้องไปต่อ
เกือบตะวันลับทุ่งไม่รั้งรอ
ต่างคนไม่ย่นย่อต่อทางตน

ลงจากรถสองแถวสายผ่านทุ่ง
หลายจุดหมายต่างมุ่งมั่นดั้นด้น
ลับหายจากกันไปในบัดดล
เรื่องราวอันเคี่ยวข้นค่อยลบเลือน

รถสองแถวคันผ่านทุ่งสายนั้น
ความรู้สึกแห่งเผ่าพันธ์จึงขับเคลื่อน
อารมณ์ทุ่งหน้าหนาวกับดาวเดือน
บรรยากาศกรุ่นเกลื่อนอยู่เปื้อนทุ่ง