วันอาทิตย์ที่ 13 ธันวาคม พ.ศ. 2552

หุบเขาบรรพชน

      คงไม่ต้องพรรณนาหรือว่าไป
      ณ หุบแห่งภูเขาใหญ่ - ใต้หล้า
      หุบเขาบรรพชนสืบทอดมา
      เผ่าพันธุ์แห่งข้าฯ ก็เผ่าพันธุ์

      ที่ที่แสงอาทิตย์สาดลอดทิวไม้
      ที่ที่แสงดาวพราวไสวเป็นสีสัน
      ที่ที่ฟ้าอาบอบอวลนวลแสงจันทร์
      ที่ที่โลกคือความฝันอันงดงาม

      ข้าฯ อยู่ในวิถีข้าฯ ชะตาลิขิต
      ทรัพย์สมบัติน้อยนิดยังผ่านข้าม
      วันเดือนปีเปลี่ยนผันผ่านโมงยาม
      ข้าฯ ยังอยู่ได้ในนามแห่งบรรพชน

      เก็บผักหักฟืนกลับมาก่อไฟ
      ผิงหนาวเหน็บหนาวใจมิได้สับสน
      ฟ้าหนาวลมหนาวบันดาลดล
      ผลิเป็นดอกออกเป็นผลแห่งชีวิต

      ให้เท้าที่ย่ำนั้นแกร่งกร้าว
      ให้ใจที่ร้าวเมื่อคราวหลงผิด
      กล่อมเกลาวันวัยไปทีละนิด
      ทั้งหมดล้วนผลผลิตจากเวลา

      ผลผลิตของเวลาและผืนแผ่นดิน
      ณ หุบเขา ทุ่งถิ่นที่ขอบฟ้า
      ล้อมวงไว้หลังเขาเท่าที่เคยมีมา
      สืบต่อปรารถนาแห่งฟ้า - ดิน

      อยู่เป็นก็เพียงแต่อยู่ไป
      อยู่แค่นั้นแค่ไหนถึงวันสูญสิ้น
      อยู่แค่อยู่หาอยู่พอหากิน
      ขณะอยู่ก็ยังยินเรื่องตำนาน

      เรื่องเล่า ณ หุบเขาบรรพชน
      บอกต่อ สืบค้น รับรู้ – ผ่าน
      เก็บบางเรื่องราวปรากฏการณ์
      แตกต่อปัญญาญาณ บรรพชน

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น