หุบเขาบรรพชน

คงไม่ต้องพรรณนาหรือว่าไป
ณ หุบแห่งภูเขาใหญ่ - ใต้หล้า
หุบเขาบรรพชนสืบทอดมา
เผ่าพันธุ์แห่งข้าฯ ก็เผ่าพันธุ์

ที่ที่แสงอาทิตย์สาดลอดทิวไม้
ที่ที่แสงดาวพราวไสวเป็นสีสัน
ที่ที่ฟ้าอาบอบอวลนวลแสงจันทร์
ที่ที่โลกคือความฝันอันงดงาม

ข้าฯ อยู่ในวิถีข้าฯ ชะตาลิขิต
ทรัพย์สมบัติน้อยนิดยังผ่านข้าม
วันเดือนปีเปลี่ยนผันผ่านโมงยาม
ข้าฯ ยังอยู่ได้ในนามแห่งบรรพชน

เก็บผักหักฟืนกลับมาก่อไฟ
ผิงหนาวเหน็บหนาวใจมิได้สับสน
ฟ้าหนาวลมหนาวบันดาลดล
ผลิเป็นดอกออกเป็นผลแห่งชีวิต

ให้เท้าที่ย่ำนั้นแกร่งกร้าว
ให้ใจที่ร้าวเมื่อคราวหลงผิด
กล่อมเกลาวันวัยไปทีละนิด
ทั้งหมดล้วนผลผลิตจากเวลา

ผลผลิตของเวลาและผืนแผ่นดิน
ณ หุบเขา ทุ่งถิ่นที่ขอบฟ้า
ล้อมวงไว้หลังเขาเท่าที่เคยมีมา
สืบต่อปรารถนาแห่งฟ้า - ดิน

อยู่เป็นก็เพียงแต่อยู่ไป
อยู่แค่นั้นแค่ไหนถึงวันสูญสิ้น
อยู่แค่อยู่หาอยู่พอหากิน
ขณะอยู่ก็ยังยินเรื่องตำนาน

เรื่องเล่า ณ หุบเขาบรรพชน
บอกต่อ สืบค้น รับรู้ – ผ่าน
เก็บบางเรื่องราวปรากฏการณ์
แตกต่อปัญญาญาณ บรรพชน