เธอคือฉันเพราะฉันก็คือเธอ

เธอยกย่องเชิดชูผู้สูงศักดิ์
แต่เขารักคนที่ต่ำกว่า
เธออาจยอมมอบกายถวายชีวา
เขาเชื่อมั่นศรัทธาในผู้คน
คล้ายคุณเข้าใจในชีวิต
ฉันท่องโลกวิปริตและสับสน
คุณทำสิ่งดีงามเพื่อประชาชน
แต่ฉันยังอับจนต่อหนทาง
ท่านคือผู้ให้ด้วยใจมั่น
เราล้วนบากบั่นร่วมสรรค์สร้าง
ท่านที่แท้ทุ่มเท-ปล่อยวาง
เราลุยโลกรกร้างระหว่างนั้น
พวกเขาเหยียบย่ำโลก-ไร้สำนึก
พวกเราล้วนรู้สึกยิ่งหวาดหวั่น
พวกเขาว่าพวกเขาสร้าง-มหัศจรรย์
พวกเราจึงงงงันไม่เข้าใจ
ผู้มั่งคั่งแห่งวิถีโลก
ผงาดอยู่บนโชคชะตาสมัย
ผู้ทุกข์ทนจนยากอยู่อย่างไร
ซุกอยู่ในซอกเสี้ยวสังคมมนุษย์
ข้าฯคือใครในวิถีข้าฯ
เจ้าเล่าปรารถนาใดในที่สุด
ข้าฯคือส่วนหนึ่งของโลกที่โทรมทรุด
เจ้าก็คงไม่อาจหยุดวิถีเรา
ดินถิ่นแดนใดคล้ายดินเดียว
น้ำนำคลื่นม้วนเกลียวกล่อมเศร้า
ลมเมื่อเริ่มฤดู ดูอ่อนเยาว์
ไฟร้อนที่แผดเผานั้นเร่าร้อน
ท่านคือเรา เราจึงเป็นท่าน
ซึ่งเธอก็คือฉันแต่เก่าก่อน
คุณคือใครเล่า..คือเราแท้นั่นแน่นอน
ความจริงไม่ซับซ้อนไปกว่านี้