บอกความจริงกับฉันเสียเถิด

บอกความจริงกับฉันเสียเถิด
ขณะฝันยังบรรเจิดประกายฉาย
เก็บช่อดอกดาวยังพราวพราย
ปักประดับริ้วรายผ่านปรายฟ้า
ฉันเห็นเธอ ณ ที่นั่น
งดงามอยู่นิรันดร์-ปรารถนา
เป็นดาวดวงหนึ่งสถิตย์แนบนิทรา
กล่อมขวัญด้วยเพลงกล้าแต่แผ่วเบา
ฉันซึ่งชื่นชมเธอ ณ ที่นี่
ประกายแสงแสนสียังหม่นเศร้า
กับหยาดน้ำตาแห่งวัยเยาว์
ประโลมใจเปลี่ยวเหงาบางเบานัก
ฉันเดินทางผ่านมา-เพียงผ่านมา
ถึงสภาวะเวลาจึงผ่อนพัก
ข้ามอรุณผ่านสนธยามาประจักษ์
ว่าบ่าแบกภาระหนักเกินพอดี
บอกความจริงกับฉันเสียเถิด
ขณะฝันยังบรรเจิด ณ ยามนี้
ดอกดาวงามดวงใดสักช่อมี
ตกแต่งวิถีทอทางถึงผืนดิน