หากหนังสือคือสื่อเล่าเรื่องราว
จึงมีอยู่บางคราวเราอาจอ่าน
ความรุ่งเรื่องจากวันวาน
หรือความร้าวรานจากทรงจำ
หากเราอ่านหนังสือคืออ่านชีวิต
ยิ่งใหญ่หรือน้อยนิดก็ลึกล้ำ
แห่งการเรียงตัวของถ้อยคำ
ซึ่งอาจโน้มนำบันดาลใจ
จึงไม่ใช่แค่เพียงเท่านั้น
เมื่ออ่านตะวัน จันทร์ – ใบไม้
อ่านน้ำค้างคืนหนาวและอวลไอ
อ่านสายหมอกกับลมไหวอันแผ่วเบา
กลีบดอกไม้ที่ร่วงลงร่องลำธาร
ปลดปล่อยเคลื่อนผ่าน ใหม่ – เก่า
หรือรอยยิ้มร่าเริงแห่งวัยเยาว์
อีกรอยย่นปนเศร้าแห่งชรา
อาจเพียงแค่ใบไม้ใบเดียว
จากสด เหี่ยว จนร่วงลงตรงหน้า
คว้างใบลงทับใบในกาลเวลา
อาจเป็นถ้อยพรรณนาแห่งบทกวี
อาจเพียงแค่ใบไม้ใบเดียว
ยังอ่านได้หลายเที่ยวหลายเสี้
อ่านใบไม้ใบเดียวนั้นอ่านอีกที
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น