วาดสายตาหาความงามของผืนดิน
ท่
ท่ามกลางระหว่างสุขทั้งทุกข์
ผ่านทั้งวิปโยคและอารยะ
เพียงเพราะเป็นมนุษย์จึงมีกวี
แสวงหาเสี้ยวดีจากทุกขณะ
มิใช่ต้องจำยอมด้วยภาระ
หากนั่
เรียนรู้ชีวิตเพื่อจะเบิกบาน
ทำความเข้าใจตามอัตวิสัยวัยวุฒิ
ไม่ดูดายไม่เร่งรุด-ที่สุดอย่
แล้วยังมีลมหายใจจึงไม่ไร้หวัง
ลองเลาะเรียงลำดับความมหัศจรรย์
มิใช่นิ่งอยู่เงียบงันอย่
ด้วยความเบิกบานและงดงาม
เรียงรายในทางที่เป็นมา
เปล่
ไม่เพียงเท่านั้นอาจเท่านั้นเป็
ซึ่งล้วนสิ่งใดมีอยู่
ผลึกรู้สึกสำนึกในภายใน
เปล่
ยุคสมัยขับเคลื่อนแม้ถ้อยคำ
สั
ว่าชีวิตลิขิตฟ้าหรือละเลย
ด้วยความเบิกบานและงดงาม
วาดสายตาคีตกวีเนรมิต
ดลบั
วันอังคารที่ 20 ตุลาคม พ.ศ. 2552
เบิกบานและงดงาม
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น