ความตายไม่อาจพรากเธอไปจากฉัน รับรู้เมื่อตะวันทักเช้าใหม่
เช้าที่แสงทองยังผ่องอำไพ
กับสายหมอกยังอวลไอดั่งวันวาน
เธออยู่เคียงข้างฉันเช่นวันเก่า
ยังร่วมทางของเราเราก้าวผ่าน
ข้ามทิวเขาเข้มเราก้าวนาน
ลัดเลาะริมลำธารเราเปียกปอน
ทักผีเสื้อริมทางระหว่างฝัน
เหนื่อยนักกลางวันเราพักผ่อน
ฟังนกร้องกล่อมขวัญเหยียดกายนอน
เล่นซ่อนหากับแสงร้อนหลบซ่อนซุก
ยิ้มของเธอยังเผยแย้ม
เป็นสีสันแต่งแต้มให้เต็มสุข
เสียงหัวเราะยังเริงร่ามาเร่งรุก
แม้มีบ้างยังทุกข์ระทดท้อ
ความตายไม่อาจพรากเธอไปจากฉัน
สถิตในสรวงสวรรค์ที่นั่นหนอ
จะสวรรค์ชั้นไหนก็ใกล้พอ
เท่าที่จะหยุดรอเราร่วมทาง
เธออยู่ที่นั่นที่นี่ทุกข์ที่ไหน
สัมผัสยังอ่อนไหวในความว่าง
อุ้งมือยังอุ่นอยู่บอบบาง
ทุกเท้าที่ก้าวย่างไม่เดียวดาย
เธอยังมิได้พรากไปจากฉัน
ยังเดินเคียงข้างกันสู่ความหมาย
ยังได้สบตาเธองามพริ้งพราย
ผ่านเรื่องราวดีร้ายไปเรียนรู้
ไม่มีใครพรากเธอไปจากฉัน
เมื่อความรักคงมั่นนั้นมีอยู่
ความรักเป็นนิรันดร์คอยอุ้มชู
เรายังเคียงคู่สู่พรุ่งนี้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น